कथा विवेकानंदांची -- हजरजबाबी विवेकानंद
एका ब्रिटिशाने विवेकानंदाना विचारले, "सगळे कपाने चहा पीत आहेत आणि तू एकटा असभ्यासारखे बशीतून चहा पीत आहेस, कारण काय?"
विवेकानंद म्हणाले, "यावेळी जर कोणी नवीन माणूस येथे आला तर मी एकटाच माझ्याजवळचा अर्धा चहाचा कप त्याला देऊ शकतो, कारण तुम्ही सर्वानी तुमचे कप उष्टे केले आहेत. आपल्याजवळ असलेल्या गोष्टीचा अर्धा वाटा दुसऱ्याला द्यायचा हि आमच्या देशाची संस्कृती आहे."
विवेकानंदांचे हे उत्तर ऐकून सभेतील सर्वजण निरुत्तर झाले.
विवेकानंदांच्या हजरजबाबीपणाचा दुसरा किस्सा पुढीलप्रमाणे घडला,
स्वामी विवेकानंद युनिव्हर्सिटी कॉलेज, लंडन येथे कायद्याचे शिक्षण घेत होते. एक पीटर नावाचे प्रोफेसर विवेकानंद यांचा तीव्र द्वेष करत होते.
एक दिवस डायनिंग रूममध्ये प्रो. पीटर जेवण करत असताना विवेकानंद हातात जेवणाचे ताट घेऊन आले आणि प्रो. पीटर यांच्या शेजारी असलेल्या खुर्चीत जाऊन बसले. प्रो. पीटर यांना विवेकानंद शेजारी बसलेले आवडले नाही. ते चिडून विकेकानंदांना म्हणाले, "मि. विवेकानंद, एक सुंदर पक्षी आणि एक घाणेरडे डुक्कर कधीच एकत्र बसून जेवण करीत नाहीत."
विवेकानंद यांनी शांतपणे प्रो पीटर यांच्याकडे पहिले व म्हणाले, "तुम्ही इथे बसा..मी उडून दूर जातो..!"
वर्गात प्रो पीटर यांनी विवेकानंदांना एक प्रश्न विचारला, "तू रस्त्याने जात असताना तुला दोन पिशव्या पडलेल्या दिसल्या. एका मध्ये पैसे आहेत तर दुसऱ्या पिशवीत शहाणपणा भरलेला आहे. तू कुठली पिशवी उचलशील?"
विवेकानंदांनी क्षणाचाही विलंब न करता उत्तर दिले, "पैशाची पिशवी उचलीन."
विवेकानंदांचे उत्तर ऐकून प्रो पीटर हेटाळणीच्या सुरात म्हणाले, "मी तुझ्या जागी असतो तर शहाणपणाची पिशवी उचलली असती."
विवेकानंद म्हणाले, "बरोबर आहे.. ज्याचे जवळ जे नाही तेच त्याने घ्यावे. माझे जवळ पैसे नाहीत म्हणून मी पैशाची पिशवी उचलीन."
हे उत्तर ऐकून प्रो पीटर निरुत्तर झाले.
