बोधकथा -- चांगले कर्म, वाईट कर्म
एक स्त्री दररोज रोजच्या स्वयंपाकातील एक चपाती गरजू माणसाला देत असते. एका पायाने जरा लंगडा असलेला माणूस रोज दारात येत असे व तिच्याकडून चपाती घेऊन जात असे, पण जाताना तो एक वाक्य नेहमी म्हणत असे, "तुमचे वाईट कर्म तुमच्यापाशीच राहील, आणि तुम्ही केलेलं चांगलं कर्म तुमच्याकडे परत येईल."
तिला वाटायचं चपाती मिळाल्याबद्दल आभार मानायचं सोडून हा भलतंच काहीतरी म्हणतोय. तिने वैतागून ठरवलं, याला धडा शिकवलाच पाहिजे. तिने त्या चपातीत विष कालवले आणी त्या लंगडया मनुष्याला दयायला निघाली. त्याक्षणी तिला वाटले "हे मी काय करतेय?" असे मनाला म्हणत ती माघारी फिरली व ती चपाती चुलीत फेकून दिली व दुसरी चपाती करून लंगडया माणसाला दिली. नेहमीप्रमाणे तो "तुमचे वाईट कर्म तुमच्यापाशीच राहील, आणि तुम्ही केलेलं चांगलं कर्म तुमच्याकडे परत येईल." असे पुटपुटला आणि चपाती घेऊन निघून गेला.
तिचा मुलगा बाहेरगावी होता. ती त्याच्यासाठी रोज देवाकडे प्रार्थना करायची. खूप दिवसापासून त्याची खबर नव्हती. एक दिवस तो अचानक आला. दारात मुलाला बघून तिला आश्चर्य वाटले. कपडे फाटलेले होते. त्याला भूक लागलेली होती. आईला बघताच मुलगा म्हणाला, "आई, मी इथे पोहोचलो एका लंगडया बाबांमुळे. मी चक्कर येऊन पडलो होतो. कित्येक दिवस पोटात अन्न नव्हते. माझा जीवच गेला असता; पण तेथे लंगडे बाबा आले. मी त्यांना खाण्यासाठी मागितले. त्यांनी मला एक चपाती खायला दिली. तो म्हणाला रोज मी हीच चपाती खातो, आज तुला देतो. कारण याची गरज माझ्यापेक्षा तुला आहे."
हे ऐकताच आईचा चेहरा रडवेला झाला. तिला सकाळची विष कालवलेली चपाती आठवली. ती चपाती तिने चुलीत टाकली नसती तर तिच्या मुलाने ती खाल्ली असती आणि त्याचा जीव गेला असता. आता तिला लंगडया बाबाचा अर्थ कळला.
No comments:
Post a Comment